شعر

فقط گاه گاهي، فقط گاه گاه...

اگر ماه بودي، تو را از لب بركه‌ها
اگر آه بودي، تو را از دل سينه‌ها
اگر راه بودي، تو را از كف خيل وامانده‌ها
تو اما نه ماهي، نه آهي، نه راهي!
فقط گاه گاهي، فقط گاه گاه...

مژگان عباسلو

(از لب بركه ها)

هم آرايي عكس و شعر از اينجا (+)

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۸:۴۰ | مدير سايت
،

مساحت عشق

نخست ،عشقي ست سبز

و عشق ، در قلب سرخ
و قلب ، در سينه ي پرده اي مي تپد
كه با دل و عشق خويش
هميشه را خرم است...

پرنده بر ساقه اي ست
وساقه بر شاخه اي
درخت در بيشه اي
و بيشه در ابر ومه
و ابر ومه گوشه اي زعالم اعظم است...

كنون بدست اوريد
مساحت عشق را
كه چندها برابر عالم است...

شفيعي كدكني

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۸:۴۰ | مدير سايت
،

هر روز پيامبري از كنار خانه ...مي گذرد...

سالروز ميلاد عيسي مسيح مبارك

پيامبري‌ از كنار خانه‌ ما رد شد
و ناگهان‌ هزار گنجشك‌ عاشق‌
از سرانگشت‌هاي‌ درخت‌ كوچك‌ باغچه‌ روييدند
و هزار آوازي‌ را كه‌ در گلويشان‌ جا مانده‌ بود، به‌ ما بخشيدند.
و ما به‌ ياد آورديم‌ كه‌ با درخت‌ و پرنده‌ نسبت‌ داريم.

پيامبري از كنار خانه‌ ما رد شد.
ما هزار درِ‌ بسته‌ داشتيم‌ و هزار قفل‌ بي‌ كليد.
پيامبر كليدي‌ برايمان‌ آورد.
اما نام‌ او را كه‌ برديم،
قفل‌ها بي‌رخصت‌ كليد باز شدند.

من‌ به‌ خدا گفتم: امروز پيامبري‌ از كنار خانه‌ ما رد شد.
امروز انگار اينجا بهشت‌ است.
خدا گفت: كاش‌ مي‌دانستي‌ هر روز پيامبري‌ از كنار خانه‌تان‌ مي‌گذرد
و كاش‌ مي‌دانستي‌ بهشت‌ همان‌ قلب‌ توست.

‌عرفان‌ نظرآهاري

*سيماي حضرت مسيح در قران كريم (+)

** حكايتي از حضرت مسيح (ع) كه مي گويند او اين حكايت را بسيار دوست داشت و در موقعيت هاي مختلف آن را بيان مي كرد....(+)

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۸:۳۹ | مدير سايت
،

بيد بي نشان

چه دير آمدي حالايِ صدهزار ساله‌ي من!
من اين نيستم كه بوده‌ام
او كه من بود آن همه سال
رفته زير سايه‌ي آن بيدِ بي‌نشان مُرده است

" سيد علي صالحي "

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۸:۳۹ | مدير سايت
،

به عزت و شرف لااله الا لله...

به تازه كردن اندوه من مي‌آيند، آه...
مسافران كه هر از گاه مي رسند از راه

نشسته است به راهت هزار چشمِ سپيد
تو دل به راه‌ ندادي هزار سال سياه

نمانده است تو را هيچ ياد يار و ديار
نمانده است مرا هيچ غير آه و نگاه

من آه مي‌كشم و باز بيشتر شده است
مهِ زمين و دم آسمان و هاله ي ماه

حساب روز و شب و سال و ماه دستم نيست
تو خود به ياد بياور قرار خود را گاه

گمان مبر كه دگر بي‌ تو زنده خواهم ماند
به عزت و شرف لا اله الا الله...

محمد مهدي سيار