شعر

مرا به نام كوچكم صدا بزن*

بي‌صدا
فرو مي‌ريزم
زير حجمي از سكوت‌ت
يك بار دست ِ كم

مرا به نام كوچك‌م
صدا بزن! ... 

برگرفته شده از وبلاگ شبگرد

پ.ن: عنوان از عمران صلاحي
پست هاي مرتبط با آن (+)، (+)

با خنده كاشتي به دل ِ خلق «كاش ها»

با خنده كاشتي به دل خلق٬ «كاش ها»
با عشوه ريختي نمكي بر خراش ها

هرجا كه چشم هاي تو افتاد فتنه اش
آن بخش شهر پر  شده از اغتشاشها

گيسو به هم بريز و جهاني ز هم بپاش!
معشوقه بودن است و «بريز و بپاش» ها

ايزد كه گفته بت نپرستيد پس چرا؟
دنيا پر است اين همه از خوش تراش ها؟!

از بس به ماه چشم تو پر ميكشم٬ شبي
آخر پلنگ مي شوم از اين تلاشها!

حسين زحمتكش

مرغ زيرك نزند در چمنش پرده سراي*

مريز دانه
كه ما خود
اسير دام توايم

ز صيد طاير بي بال و پر
چه مي خواهي؟

خيال ِ تو...

به "تو" فكر ميكنم

و بهاري در خيالم مي‌رويد

چون پيامبر ِ كوچك ِ رانده از درگاهي ميشوم،

تنها، بي كتاب، بي پيروان

تبعيد شده به صحرايي دور

كه نامت را كه مي آورم

هنوز معجزه اي اتفاق مي افتد.

.

.

دلنوشته

سكوني ابدي....

تا فنا در هيج جا آرام نتوان يافتن

هر چه جز منزل در اين وادي است، يكسر جاده است

گوهر ِ ما كاش از ننگ ِفسردن خون شود

مي رود دريا ز خويش و موج ِ ما اِستاده است

بي‌دل 

آخرین مطالب ارسالی

ادبيات جهان محو جمالت شده چون...

دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت

من ز جهان بريده ام!

بيا كه مرا با تو ماجرايي هست...

هاي باران!

شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد!

نگير از اين دل ديوانه، ابر و باران را

توئي آن شعر دل انگيز و بلند!

گاهي به نگاهي شده يك پنجره وا كن

چاي با تو مي چسبد فقط...