شعر

فرش گسترده به استقبالت...‏

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمايل دارد

بي تو چنديست كه در كار زمين حيرانم
مانده ام بي تو چرا باغچه ام گل دارد

شايد اين باغچه ده قرن به استقبالت
فرش گسترده و در دست گلايل دارد

تا به كي يكسره يكريز نباشي شب و روز
ماه مخفي شدنش نيز تعادل دارد

كودكي فال فروش است و به عشقت هر روز
مي خرم از پسرك هر چه تفال دارد

يازده پله زمين رفت به سمت ملكوت
يك قدم مانده زمين شوق تكامل دارد

هيچ سنگي نشود سنگ صبورت ، تنها
تكيه بر كعبه بزن ، كعبه تحمل دارد...

سيدحميدرضا برقعي

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۴:۱۲ | مدير سايت
،

باور كن و نرو!‏

جاده؛
همين جادۀ لاغر
آدم را كوچك مي‏كند
كوچك را نقطه
نقطه را هيچ
.
باور نمي‏كني؟
برو!

ناشناس

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۴:۱۱ | مدير سايت
،

تلخ!‏

تو رفتي
من هم نمردم،
قبول...
درست مثل همين چاي، بي قند!

محمد درودگري

ت.ن: انقدر خوب عكس رو با شعر هماهنگ كرده كه ترجيح دادم، همونجوري بيارمش اينجا.
البته شعر رو تو پلاس خونده بودم و همونجا هم رويش نوت زده بودم، اما تصوير مناسب برايش در ذهن نداشتم، اين خيلي خوب بود، دلم خواست اينجا باشه.
نوتم هم اين بود:
راستي، يادم نرود/ همۀ مرده ها را كه در خاك نميكنند/ بعضي هم راه ميروند، ميخورند، ميآشامند، ميخوابند و بيدار ميشوند/ اما مُرده اند...‏
و من مُرده ام/ سالهاست.../ مُرده ام كه "در من هواي هيچ كس نيست!"/ مُرده ام...

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۲۴:۱۱ | مدير سايت
،

دل‏تنگم‏و دل‏خسته

دلتنگي يعني؛
همين باران هاي بي امان،
همين خيـابــان بلندِ خيــــس،
همين آدم هاي در انتظار آخرين قطار عصر،
همين چترهاي سياه روي سر...
...
دلخستگي هم يعني؛
همين من كه ديگر زير هيچ باراني هم قدم نميزنم...