شعر

يا علي، نگين انگشتري ام خاتم دستان تو باد

مهري از مهر علي كنده به ياقوت دلم 

از ازل تا به ابد شكر كنم بر حكاك

شاعر : پرتو همداني  

+ عيد ولايت بر تمامي مسلمانان و محبان امير مومنان مبارك ..ايام به كام

+ عنوان : يا علي.... نگين انگشتري ام خاتم دستان تو باد... 

                                               عشق آن باشد كه دهي از كرم نگين را

به لطف اين كه تو هستي امام ِ هادي ما...هميشه نورِ هدايت، چراغ محفل ما

از ابتدا گِل من را خدا مطهر كرد
و بعد عشق تو را در دلم مقدّر كرد

به نور ناب نگاه چهارده خورشيد
وجود و فطرت و ذات مرا منوّر كرد

زلال ناب ولايت به جان من نوشاند
سپس تمام دلم را به نام حيدر كرد

به فضل و رحمت زهرا سرشت قلبم را
زلال اشك مرا از تبار كوثر كرد

سپس كمي نمك روضه در وجودم ريخت
به عطر سيب حسيني مرا معطّر كرد

مرا اسير غزل هاي چشم تو مي خواست
نگاه روشن تان را كميت پرور كرد

چگونه مي شود الطاف بي كران تو را
چگونه مي شود اي با شكوه باور كرد

خدا اراده نموده كه شاعرت باشم
هميشه هر سحر جمعه زائرت باشم

به غير وادي عشق تو نيست وادي ما
ولايت تو مباني اعتقادي ما

شكوه بي حد تفسير شيعه بركت توست
رهين محضر تو فقه اجتهادي ما

ميان چشم تو آيات فتح را ديديم
خروش تو شده روحيۀ جهادي ما

و آيه آيه قنوتت ترنم ملكوت
خلوص سجدۀ تو مسلك عبادي ما

هميشه نور هدايت چراغ محفل ماست
به لطف اين كه تو هستي امام هادي ما

اگر كم از جلوات جلالي ات گفتيم
بذار اين همه را پاي كم سوادي ما

شديم مثل گدايان سامرائي تو
مگير خرده بر اين خواهش زيادي ما

چه مي شود كه گدايِ گداي تو باشيم
چه مي شود بپذيري فداي تو باشيم

هميشه مي وزد از مرقدت نسيم بهشت
پر است صحن و سراي تو از شميم بهشت

كنار گنبد و گلدسته هاي تو ديديم
شكوه عرش خدا، شوكت عظيم بهشت

عبور مي‌كند از بين صحن اطهر تو
مسير روشن حق، راه مستقيم بهشت

هميشه رزق من از دست با كرامت توست
ميان جنت الاعلي، تويي نعيم بهشت

همين كه چشم من آقا به چشم تو افتاد
شدم اسير نگاهت شدم مقيم بهشت

دوباره شوق زيارت هوائيم كرده
منم كبوتر صحن تو، يا كريمِ بهشت

ميان صحن و سرايت كبوترم كردي
تو بال هاي مرا نذر اين حرم كردي

بخوان زيارت پر محتواي جامعه را
بخوان كه خوب بفهمم بهاي جامعه را

 بخوان كه روح بگيرد ولي شناسي مان
بخوان و شرح بده آيه آيه جامعه را

 نگاه روشن تو اي «مَعادِنُ الرَّحمَة»
بنا نهاده در عالم بناي جامعه را

ميان عرش و زمين، در تمامي ملكوت
ببين تجلّي بي انتهاي جامعه را

بگير دست مرا، «عادَتُكُمُ الاِحسان»
ببار بر دل من روشناي جامعه را

تو خواستي كه فقط پيرو ولي باشيم
هميشه در خط مولايمان علي باشيم

بخوان مرا كه به عشق تو مبتلا باشم
بخوان مرا كه هوائي سامرا باشم

چه خوب مي شود آقاي من شوي تا من
تمام عمر در اين آستان گدا باشم

مرا اسير خودت كن كه با عناياتت
ز بندهاي تعلق دگر رها باشم

نگاه روشنت اعجاز بي حدي دارد
طلا و مس نه، نظر كن كه كيميا باشم

تو خانۀ دل من را تكان بده شايد
در آستانۀ تو زائر خدا باشم

بده برات زيارت كه يك شب جمعه
كنار قبر شهيدان كربلا باشم

شوم دوباره دخيل دو قبر شش گوشه
فدائي تو و ارباب باوفا باشم

تمام دار و ندارم همه فداي حسين
چه مي شود كه بميرم شبي براي حسين

 يوسف رحيمي

* براي نيمه ذيحجه؛ ولادت حضرت هادي عليه السلام

* اين پست و اين يادداشت را هم ببينيد.

بوي چيدن از دست باد مي آيد ..

پاييز شد كه خاطره ها دوره ام كنند 

فصل خزان ، محاكمه ي دوره گرد هاست 

شاعر : فرامرز عرب عامري

+ عنوان از : سهراب سپهري  

گاه گاهي استكاني چاي نيز دل مي برد!

چشم درويش بكن موقع ِ صحبت با من

من دلم خواسته شايد به شما زُل بزنم..!

احسان

*شعر كامل عنوان رو هم دوست داشتم بالاي عكس بذارم، ولي اين يكي بيشتر به دلم چسبيد! :">

عوضش شعر كامل عنوان رو اينجا ميذارم:

"دلبري كردن هميشه كار انسانها كه نيست / گاه گاهي استكاني چاي نيز دل مي برد!!"

دچارِ چادر تو بوده ام، چه ميداني/ كه بوي چادرت اصلا چه كار ميكُندم

رد نشو از ميان قبرستـان، مـُرده ها را تو بي قرار نكــن
چادرت را به روي خاك نكش، روحشان را جريحه دار نكن...‏

قاسم صرافان
عنوان از وحيد خضاب

آخرین مطالب ارسالی

ادبيات جهان محو جمالت شده چون...

دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت

من ز جهان بريده ام!

بيا كه مرا با تو ماجرايي هست...

هاي باران!

شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد!

نگير از اين دل ديوانه، ابر و باران را

توئي آن شعر دل انگيز و بلند!

گاهي به نگاهي شده يك پنجره وا كن

چاي با تو مي چسبد فقط...