شعر

بعد تو آرامشم سجاده و تسبيح بود

من زير باران در مسير باد، دل كندم
در آن هوا كه مي شود دل داد، دل كندم

تا در قفس بودم نمي فهميدم آزادم
در بندم از روزي كه از صياد دل كندم

در جاده ها، در شهرها، در كوچه و بازار
هرجا كه مي شد ياد تو افتاد، دل كندم

شب هاي دلتنگي "نظامي" در كنارم بود
با ضربه هاي تيشه ي فرهاد دل كندم

سجاده وا كردم، دعا كردم، صفا كردم
گفتم: خدايا! هرچه باداباد! دل كندم!

از تو كه خيلي عاشق شاه خراساني
يك شب ميان ِ صحن گوهر شاد، دل كندم

 شاعر: زهرا بشري موحد 

+ عنوان: 

 من نه اهل دود و سيگارم، نه اهل اعتياد/ بعد تو آرامشم؛ سجاده و تسبيح بود (علي سلطاني وش)

جايي كه افتادم به پاي تو... زيباترين جايِ نمازم بود

هي عهد بستي و شكستي و نشستي و

 زانو زدي با شرم گفتي داستانت را ... سر روي مُهر مِهر او بگذار! مي بيني!

سجاده ات حل مي كند در خود جهانت را

شاعر : زهرا بشري موحد 

+  يَا مَنْ كُلُّ شَيْ ءٍ خَاضِعٌ لَه ... اي كه هر چيز در برابرش سر تعظيم فرود آورد...

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: نزديكترين حالِ بنده به خدا، حالى است كه در سجده است.

+ عكس از اينجا

+ عنوان از روزبه بماني 

صدايم كن!

دلم مي خواست

وقتي مي آمدي خواب باشي

بعد من در چشم هاي تو نگاه مي كردم وُ

خودم را مي ديدم

مي خواستم وقتي بيايي

هوا خوب باشد

شب اگر بود ماه داشته باشد

- آن هم قشنگ

وَ روز اگر بود، روزيش هم، همراه ِ خودش بود وُ

آفتاب َش ناز تابيده بود

وقتي مي آمدي دلم مي خواست

بهار شده باشد

يا پاييز يا زمستان يا..

هرچي!

وقتي مي آمدي

دلم مي خواست

بيايي...

*شعر از افشين صالحي

*عنوان از ؟

           "صدايم كن، بگذار تمام شود اين فصل سياه لعنتي!"

سهم من از تو

        سهم من از تو
        گلداني است كوچك
        بر ميز
        و خيالي دور
        كه گاه مي آيد و نمي رود!

عباس حسين نژاد
پست قبلم تغيير كرد

صبر است دواي من و دردا كه مرا نيست

         تفال زدم نيمه شب به قرآن 

                                      كتابي كه از وحي شيرازه دارد 

                                                                    براي دلـــــم آيه صبر آمد 

                                                                                       ولي نازنين صبر اندازه دارد                                  

+ عنوان: سلمان ساوجي

آخرین مطالب ارسالی

ادبيات جهان محو جمالت شده چون...

دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت

من ز جهان بريده ام!

بيا كه مرا با تو ماجرايي هست...

هاي باران!

شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد!

نگير از اين دل ديوانه، ابر و باران را

توئي آن شعر دل انگيز و بلند!

گاهي به نگاهي شده يك پنجره وا كن

چاي با تو مي چسبد فقط...