شعر

اي دوست...‏

خلوت گزيده را، به تماشا چه حاجت است؟
چون كوي دوست هست، به صحرا چه حاجت است؟

جانا! به حاجتي كه تو را هست با خدا
كآخر دمي بپرس كه ما را چه حاجت است

اي پادشاه حُسن، خدا‌را، بسوختيم
آخَر سؤال كن كه گدا را چه حاجت است

ارباب حاجتيم و زبان سُؤال نيست
در حضرت كريم تمنّا چه حاجت است؟

محتاج قصه نيست گَرَت قصد خون ماست
چون رَخت از آن توست، به يَغما چه حاجت است؟

جام جهان نماست ضَميرِ مُنيرِ دوست
اظهار احتياج خود آن جا چه حاجت است؟

آن شد كه بار منّت مَلاح بُردمي!
گوهر چو دست داد به دريا چه حاجت است؟

اي مدّعي! بُرو! كه مرا با تو كار نيست
اَحباب حاضرند؛ به اَعدا چه حاجت است؟

اي عاشقِ گِدا! چو لب روح بخش يار
مي‌داندت وظيفه، تقاضا چه حاجت است؟

حافظ! تو ختم كن كه هنر خود عيان شود
با مُدّعي نزاع و مُحاكا چه حاجت است؟

حافظ

* انتخاب و همراهي بيت با اين تصوير از اينجاست.

* براي سيزدهم فروردين و سيزده به در، يادداشتي گذاشتم اينجا و اين بيت بالاي تصوير را گذاشتم كنار چند بيت ديگر كه به نظرم هم معنايي داشتند:
همه موسم تفرّج، به چمن روند و صحرا .... تو قدم به چشم من نِه، بنشين كنار جوئي... فصيح الزمان شيرازي
هركس به تماشايي، رفته ست به صحرايي .... ما را كه تويي منظور، خاطر نرود جايي... سعدي
هر كسي را سرِ چيزي و تمناي كسي ست .... ما به غير از تو نداريم تمناي دگر.... سعدي

دردسر، بين گذر، چند نفر، يك مادر... شده هر قافيه ام يك غزل درد آور

درد سر، بين گذر، چند نفر، يك مادر... 
شده هر قافيه ام يك غزل درد آور    

اي كه از كوچۀ شهر پدرت مي گذري 
امنيت نيست، از اين كوچه سريع تر بگذر    



ديشب از داغ شما فال گرفتم، آمد: 
دوش مي آمد و رخساره… نگويم بهتر!    

من به هر كوچۀ خاكي كه قدم بگذارم 
نا خودآگاه به ياد تو مي افتم؛ مادر    

چه شده؟! قافيه ها باز به جوش آمده اند: 
دم در، فضه خبر! مادر و در، محسن پر...كاظم بهمني* براي روز شهادت
* اين تصوير هم مناسب حتي.
* اين شعر هم با همين تصوير.

من مانده ام تنها؛ ميان سيل غم ها...‏

من مانده‌ام مهجور از او
بيچاره و رنجور از او 

گويي كه نيشي دور از او
در استخوانم مي‌رود...

سعدي

* خواب بودم يا بين خواب و بيداري، نميدانم، فقط مدام اين بيت از ذهنم ميگذشت، اين تصوير ميآمد و اين عنوان...

* عنوان براي شعر گل پونه ها كه ايرج بسطامي، خوانده.

* كامل بيت سعدي، اينجا.

كاش زودتر برسي...‏

تو مي‌رسي
مثل اين شكوفه‌‌اي كه قرار است 
روزي هلو شود...

گلِ بنفشۀ من، چه ميشود كه بيايي؟

دارد بهار مي‌شود
گل‌فروش‌هاي دوره‌گرد
بنفشه جار مي‌زنند
كدام پرستو
بذر تو را هديه خواهد آورد؟

آخرین مطالب ارسالی

ادبيات جهان محو جمالت شده چون...

دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت

من ز جهان بريده ام!

بيا كه مرا با تو ماجرايي هست...

هاي باران!

شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد!

نگير از اين دل ديوانه، ابر و باران را

توئي آن شعر دل انگيز و بلند!

گاهي به نگاهي شده يك پنجره وا كن

چاي با تو مي چسبد فقط...