شعر

دختر شيرين زبان من...

در شهر زشت ما
 اينجا كه فكر كوته و ديواره بلند
افكنده سايه بر سر و بر سرنوشت ما
 من سالهاي سال
در حسرت شنيدن يك نغمه نشاط
در آرزوي ديدن يك شاخسار سبز
 يك چشمه يك درخت
يك باغ پر شكوفه يك آسمان صاف
در دود و خاك و آجر و آهن دويده ام

تنها نه من كه دختر شيرين زبان من
از من حكايت گل و صحرا شنيده است
پرواز شاد چلچله ها را نديده است
خود گرچه چون پرستو پرواز كرده است
اما از اين اتاق به ايوان پريده است ...

فريدون مشيري

زير چتر...

نازي : بيا زير چتر من كه بارون خيست نكنه
مي گم كه خيلي قشنگه كه بشر تونسته آتيشو كشف بكنه
 و قشنگتر اينه كه
 يادگرفته گوجه را
 تو تابه ها سرخ كنه و بعد بخوره
راسي راسي؟ يه روزي
 اگه گوجه هيچ كجا پيدا نشه
 اون وقت بشر چكار كنه ؟
 من : هيچي نازي
دانشمندا تز مي دن تا تابه ها را بخوريم
 وقتي آهنا همه تموم بشه
 اون وقت بشر
لباسارو مي كنه و با هلهله
از روي آتيش مي پره
نازي : دوربين لوبيتل مهريه مو
اگه با هم بخوريم
 هلهله هاي من و تو
 چطوري ثبت مي شه؟
 من : عشق من
آب ها لنز مورب دارند
آدمو واروونه ثبتش مي كنند
عكسمون تو آب بركه تا قيامت مي مونه
نازي : رنگي يا سياه سفيد؟
من : من سياه و تو سفيد
نازي : آتيش چي ؟ تو آبا خاموش نمي شن آتيشا
من : نمي دونم والله
چتر رو بدش به من
نازي : اون كسي كه چتر رو ساخت عاشق بود
من : نه عزيز دل من ‚ آدم بود

حسين پناهي

دلتنگ آن زمينم كه سجده بر آن، غم از دل مي برد

دل است ديگر...
گاهي هوس ميكند...
.
مدينه باشد و خودش
گنبد خضرا باشد و خودش
بقيع باشد و خودش
پنجره هاي بقيع باشد و خودش
باب جبرئيل باشد و خودش
دل بدهد... سعي بين اين دو كند
گاهي نگاه به اين سو و گاهي نگاه به آن سو
گاهي حواس ش پرتِ گنبد خضرا شود
گاهي با كبوترهاي بقيع پر بكشد...
.
دل است ديگر...هوايي ميشود گاهي...

دلنوشته ها
(نجوا رستگار)

اينجا يا اينجا را هم ببينيد.

آخر يه روز شيعه برات، حرم ميسازه ....حرم براي تو شه كَرَم ميسازه...‏

يه مدينه، يه بقيع ئه، يه امامي كه حرم نداره
سينه ‌زن ها، كسي نيست تا روي قبرش يه دونه شمع بذاره
دل بي‌تاب ديگه شد آب،كه تو آفتاب نه يه سايبوني داره
نه يه خادم، نه يه زائر، نه كنارش يه روضه خوني داره
امون اي دل ...امون اي دل.... امون اي دل... امون از اين زمونه...

ت.ن: عنوان و متنِ پست، هردو برگرفته از دو مداحي ست... (اين براى متن)
براي تسليت شهادت امام حسن عليه السلام...

اولين

نمي دانم چه شد
نمي دانم

تو نخواستي مرا
يا من فراموش كردم

اما
طوفان كه آمد
اولين اميدم بودي

آخرین مطالب ارسالی

ادبيات جهان محو جمالت شده چون...

دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت

من ز جهان بريده ام!

بيا كه مرا با تو ماجرايي هست...

هاي باران!

شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد!

نگير از اين دل ديوانه، ابر و باران را

توئي آن شعر دل انگيز و بلند!

گاهي به نگاهي شده يك پنجره وا كن

چاي با تو مي چسبد فقط...