شعر

در قنوتـــم ز خدا «عقـل» طلب مــــي كردم...«عشق» اما خبر از گوشه ي محراب گرفت

چون پر پروانه تا كه دست گشودم
دست مرا لحظه ي قنوت گرفتند

قيصر امين پور

* عنوان شعر از فاضل نظري

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۳۰:۱۴ | مدير سايت
،

ح‌ي‌ر‌ا‌ن

اين چرخ و فلك كه ما در او حيرانيم

فانوس ِخيال از او مثالي دانيم

خورشيد چراغ‌دان و عالم فانوس

ما چون صوريم كاندراو حيرانيم

خيام

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۳۰:۱۳ | مدير سايت
،

گلچهره م‏پرس!

‏گـلـچـهـره
مپرس آن نغمه سرا از تو چرا جدا شد؟!
گـلـچـهـره
مپرس پروانه يِ تو، بي تو كجا رها شد؟!
مرنجان دلت رارها كن غمت را رها كنمخور غم، مخور غم نگارا!مخور غممخور غم نگارا

شاعرش را نمي دانم
ولي آهنگ فيلم دلشدگان علي حاتمي بودبشنويد با صداي محمد رضا شجريان

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۳۰:۱۳ | مدير سايت
،

گلى در دستِ رنجورى

اي شاخ گل كه در پي گلچين دوانيم
اين نيست مزد رنج من و باغبانيم

پروردمت به ناز كه بنشينمت به پاي
اي گل چرا به خاك سيه مي نشانيم...

شهريار

ت.ن: از آن عكس هايى بود كه خيلى دلم ميخواست بياورمش اينجا، ولى شعرى كه واقعا راضى ام كند، نيافتم.
ليلا با اين بيت صائب همراهش كرده بود:
             ما گل به دست خود ز نهالي نچيده‌ايم..... در دست ديگران گلي از دور ديده‌ايم
اولش به دلم نشست، اما بعد كه بيشتر تصوير را نگاه كردم، ديدم اين آن نيست كه ميخواهم. اين شد كه يك سرى بيت كه بلد بودم را گذاشتم كنار يك سرى بيت كه از نت يافتم و از چندنفر نظر گرفتم. هرچند باز مطلوب خودم نشد. ولى خب به پيشنهاد اول اخوى كوچكتر به خاطر شخص خودش بيشتر، عمل كردم و اين را آوردم. :)حالا بعضى شان را اينجا هم ميآورم:
              - بر شاخه سرخ گل، مكن جاي .... كان حاصل رنج باغبان است   (پروين اعتصامى)
              - نيينى باغبان چون گل بكارد ... چه مايه غم خورد تا گل بر آرد
                به روز و شب بود بى صبر و بى خواب ... گهى پيرايد او را گه دهد آب
            گهى از بهر او خوابش رميده ... گهى خارش به دست اندر خليده
            به اميد آن همه تيمار بيند ... كه تا روزى برو گل بار بيند (فخرالدين اسعد گرگاني)
             - چو گل به دامن از اين باغ مي‌بري حافظ .... چه غم ز ناله و فرياد باغبان داري (حافظ)
             - اي كاشكي رقيبان دانند قيمت تو ... گل را چه قدر باشد در دست باغبانان (سيف فرغاني)

ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۳:۳۰:۱۲ | مدير سايت
،

آن ثمن گرانبها

در اين دنيا كه مردانش؛ عصا از كور مي دزدند
من از خوش باوري اينجا؛ محبت جستجو كردم...

* به گمانم از آن تك بيت هايي ست كه جلوتر از شاعرش معروف شده، لااقل من شاعر را نيافتم.

* تصوير را با اين بيت از سيد عباس سجادي سيو كرده بودم:                                        دوره گردي در خيابانها محبت مي فروخت
                                        گوييا او هم بساط خويش را برچيده استيكي از دوستان، لطف كردند و كامل ش را در نظرات آورده اند.

+اين بيت شهريار هم بي تناسب نبود:    در ديارى كه در او نيست كسى يار كسـى
                                                         كــاش يارب كه نيفـتد به كسى كار كسى