گاهي به آسمان نگاه ميكنيم و... آه...
آسمان فرصت پرواز بلندي ست، ولي
قصه اين ست؛ چه اندازه كبوتر باشي
پ.ن: آسمانِ عكس رو ميبينم و شعر بالا از ذهنم ميگذره،
ديوارهاي بلند رو ميبيم و شعر حميدمصدق كه وصفِ حال خودم ئه در گوشم ميپيچه:
بال و پر ريخته مرغم به قفس/ تا گشايم پر و بال/ پر پروازم نيست....
ادامهـ مطلبـ
| ۱ آذر ۱۳۹۴ | ۰۲:۵۹:۵۸ | مدير سايت
،